өлгәшү

Нәр. б. үз вакытында эшли алу, башкарып чыгу. Кая да булса билгеле бер вакытка барып җитү, килеп җитү 2. Үсеп утырган игеннәр, яшелчә, җиләк-җимеш тур. : ашамлык итеп әзерләрлек хәлгә җитү, пешү; ашарлык хәлгә килү 3. Пешерелеп, кыздырылып яки кайнатылып ашау-эчү өчен әзер хәлгә килү ул арада пилмән дә өлгерде. Куллану өчен әзер хәлгә килү. Әчетү, хәзерләү процессында кирәкле сыйфатны алу камыр өлгерү 4. Әзер булу, эшләнеп бетү күлмәк ө. 5. ӨЛГӘШҮ – Теге яки бу дәрәҗәдә уңышлы уку, дәресләрне үзләштереп бару алгебрадан ө. 6. Кайбер хәл фигыльләрдән соң килеп, шул белдергән үзенчәлеккә ия булуны яисә эш-хәрәкәтнең билгеле бер вакыт эчендә тулысынча башкарылуын, үтәлүен белдерә бер сәгатьтә ияләшеп өлгерде 7. күч. Үсешнең югары дәрәҗәсенә җитү; югары формасына ирешү. Аң-белем ягыннан, рухи яктан югары үсеш алу, камил хәлгә җитү (кеше тур.)